Zijn naam was Dunant... Henry Dunant

In 1859 traden de legers van Napoleon III in het strijdperk tegen de Oostenrijkers nabij Solferino in Italië. Gevolg: 40000 doden en gewonden. 
Henry Dunant, geboren te Genève op 8 mei 1828 en jonge zakenman, was op zoek naar Napoleon III. Aangekomen op het slagveld van Solferino, was hij zo getroffen door het gruwelijk schouwspel en de talloze slachtoffers die aan hun lot werden overgelaten. Hij schakelt de plaatselijke bevolking en enkele voorbijgangers in, laat water en proper linnen brengen en begint zo goed mogelijk de wonden te reinigen en de hulpverlening te organiseren.

Hij wilde het hier echter niet bij laten en beschreef zijn ervaringen in het boek "Un souvenir de Solferino". Op 9 februari 1863  werd door 5 gelijkgezinden, op voorstel van Dunant, besloten tot de oprichting van een internationale vereniging die zich zou inzetten voor de slachtoffers van gewapende conflicten: het Rode Kruis was geboren.

De bekende "Verdragen van Genève" waren ook een gevolg van deze vergadering. In 1949 en 1977 werden deze aangevuld tot wat ze nu zijn. Uit erkentelijkheid voor het gastland Zwitserland werd als embleem en herkenningsteken een rood kruis op een witte achtergrond gekozen. Het moest borg staan voor de onschendbaarheid en de neutraliteit van de drager ervan. Hierna werd de structuur van het Rode Kruis bepaald en werd ook besloten dat in ieder land een nationale RK-vereniging zou moeten opgericht worden.

Voor zijn initiatief kreeg Henry Dunant in 1901 de eerste Nobelprijs voor de vrede. Later zou het Internationaal Rode-Kruiscomité nog driemaal deze prijs mogen ontvangen nl. in 1917, 1944 en 1963.

Weetje: De slag van Solferino heeft zelfs sporen nagelaten in  horeca-middens. Er bestaat immers een heuse Solferino-soep, waarvan de ingrediënten symbolisch verwijzen naar de strijd in 1859.