Geschiedenis

Algemeen
 

1859 - De aanleiding

Stel je het even voor: een slagveld met 40.000 gewonden die zonder verzorging bijna volledig aan hun lot zijn overlaten. Dat moet echt een onwerkelijk beeld zijn. Dergelijk tafereel was het resultaat van een gruwelijke veldslag in 1859. Toen vochten het Franse leger onder Napoleon III en het Oostenrijkse leger in het Italiaanse Solferino.

Het idee van Henri Dunant

Henry Dunant, een Zwitsers bankier, was ter plaatse. Hij vond de situatie zo verschrikkelijk dat hij hulp vroeg aan Italiaanse vrouwen uit de naburige dorpen. Hij richtte hulpposten op voor de gewonden en zieken van beide partijen.
De gruwelen die hem vol verontwaardiging en medelijden hebben getroffen, beschrijft hij in een boek met de titel "Un souvenir de Solférino". Hierin vraagt hij zich af: "Zou men in vredestijd in alle landen ter wereld geen hulpposten die, in oorlogstijd, de gekwetsten zouden kunnen verzorgen?".

1863 - De geboorte van het Rode Kruis

Er wordt een commissie gevormd die op 17 februari 1863 het "Internationaal Permanente Comité van hulpverlening aan gewonde militairen" opricht. Als kenteken wordt een rood kruis op een wit veld - het omgekeerde van de Zwitserse vlag - vastgelegd.
Na een eerste conferentie wordt op 29 oktober 1863 de geboorte van het Rode Kruis gevierd. Op 22 augustus 1864 wordt het "Verdrag van Genève" ondertekend. Hierein wordt het Rode Kruis officieel erkend en ontstaat het humanitair recht. Dit humanitair recht beschermt de oorlogsslachtoffers en zal, in de daaropvolgende jaren, ontelbare mensenlevens redden. De Belgische regering behoorde tot de eerste ondertekenaars. 
Voor zijn werk kreeg Henri Dunant in 1901 de Nobelprijs voor de Vrede. Later zou het Rode Kruis nog drie keer de Nobelprijs krijgen.

De Verdragen van Genève

Het Eerste Verdrag wordt al snel aangevuld met het Tweede Verdrag van Genève dat bescherming biedt aan de zieken, gewonden en schipbreukelingen van de oorlog op zee. Door de Eerste Wereldoorlog wordt in 1929 een Derde Verdrag opgesteld over de bescherming en behandeling van krijgsgevangenen. De noodzaak om de burgerbevolking te beschermen wordt duidelijk na de holocaust en de massale bombardementen van de steden in de Tweede Wereldoorlog. Dit leidt tot het Vierde Verdrag van Genève in 1949. 
Op dit ogenblik zijn de Verdragen door vrijwel alle landen in de wereld erkend. De vier Verdragen van Genève vormen nog steeds de basis van het Internationaal Humanitair Recht.

Uitbreiding naar hulpverlening in vredestijd

In 1910 heeft het Rode Kruis zich al over meer dan 40 landen verspreid. Oorspronkelijk opgericht om hulp te verlenen aan oorlogslachtoffers, ontstaat na de Eerste Wereldoorlog het idee om het Rode Kruiswerk ook in vredestijd verder te zetten. Op die manier zouden de vrijwilligers zich ook beter kunnen voorbereiden op de hulpverlening in geval van een oorlog. 
Vandaag kan het Rode Kruis rekenen op meer dan 100 miljoen vrijwilligers. Meer dan 180 landen hebben een nationale Rode Kruis- of Rode Halve Maanvereniging met een eigen werking. Het Rode Kruis is hierdoor de grootste hulpverlenende organisatie in de wereld.

Onze Afdeling

Toen de Duitse legers de haven van Antwerpen bestookten met hun verschrikkelijke V1 en V2 bommen, deelden de Nielenaars en Schellenaars mee in het leed. Op verschillende plaatsen in de gemeente zaaiden deze tuigen dood en vernieling.

Vanuit de afdeling Boom werden er een paar mensen gerekruteerd om ook hier de eerste zorgen toe te dienen aan de slachtoffers. Algauw zag je het Rode Kruisembleem opduiken in het straatbeeld.

Rode Kruis - afdeling Niel werd opgericht op 24 juni 1942.

Na de oorlog zetten deze vrijwilligers zich in om aan de bevolking allerlei lessen te geven in verband met de volksgezondheid (sanitair helper). Uit deze cursussen kwamen nieuwe mensen die zich meer en meer gingen toeleggen op onderricht. Ze wilden de mensen "de eerste zorgen" leren toedienen.

Het tekort aan bloedgevers werd aangepakt door op regelmatige tijdstippen bloedinzamelingen te houden. Mensen moesten de schrik overwinnen om bloed te komen geven. In de jaren '80 werd er een stevige bewustmakingscampagne opgezet en dit resulteerde in een spectaculaire stijging van het aantal donoren.

Naast het moderniseren van het materiaal (brancards, interventiekoffers, radio's,...) werd in 1982 de eerste ziekenwagen in onze afdeling in gebruik genomen. Met zeer beperkte middelen en veel handenarbeid konden we voor onze preventieve diensten met onze "ambulance" uitpakken.

De eisen voor ziekenwagens werden groter en onze "Ford" voldeed niet meer. Met de nodige ondersteuning konden we ons een nieuwe ziekenwagen aanschaffen. 

Ondertussen voldeed deze ook niet meer aan de recentste normen.

Weer stonden verschillende bedrijven en de twee gemeentes klaar om ons te steunen bij het aankopen van een nieuwe ziekenwagen. Naast deze ziekenwagen kunnen we nu beschikken over een volledig uitgerust interventievoertuig en een ambulance met de nieuwste uitrustingen en technische apparaten.

Recente geschiedenis:

2016:

- Ondertekening overeenkomst "Hartveilige gemeente" Schelle

- Ondertekening overeenkomst "Hartveilige gemeente" Niel

2017:

- Ondertekening overeenkomst "Hartveilige organisatie" KWB Schelle Leeft!

- Ondertekening overeenkomst "Hartveilige school" GBS De Klim - Schelle

- Ondertekening overeenkomst "Hartveilige school" Sint Lutgardis - Schelle

- Aankoop nieuwe werkpakken voor de hulpdienstvrijwilligers (rood/geel ipv bordeaux werkpakken)

- Oude Ford in originele staat als ziekenwagen hersteld

- 75-jaar Rode Kruis Niel-Schelle met tentoonstelling "materialen, uniformen, documenten" (10/9-22/9)

- Officiële erkenning als rampenziekenwagen