Het idee van Henri Dunant

Jean Henry Dunant, een Zwitserse bankier, bevindt zich eerder toevallig ter plaatse. Hij roept de hulp in van Italiaanse vrouwen uit de naburige dorpen en richt hulpposten op voor de gewonden en zieken van beide partijen. Jammer genoeg komt die hulp voor velen te laat. Maar Dunant verliest de moed niet. De gruwelen die hem vol verontwaardiging en medelijden hebben getroffen, schrijft hij op in een boek met de titel "Un Souvenir de Solférino". "Zou men in vredestijd in alle landen ter wereld geen hulpposten kunnen oprichten die, in oorlogstijd, de gekwetsten zouden kunnen verzorgen?" vraagt hij zich daarin af.
Zijn boek kende een grote weerklank. Het beantwoordde aan de humanitaire bewogenheid van de samenleving in de tweede helft van de 19de eeuw.Zijn drievoudig voorstel komt samengevat hierop neer:

• In elk land moeten vrijwillige hulpverenigingen worden opgericht die zijn uitgerust en opgeleid om gewonden op het slagveld te verzorgen en om de ontoereikende medische diensten van het leger bij te staan of hun plaats in te nemen.
• De gewonden op het slagveld en het medisch personeel en hun uitrusting moeten als neutraal worden beschouwd en moeten door een kenteken worden beschermd.
• Een internationaal verdrag moet deze voorstellen kracht van wet geven en de bescherming waarborgen van de gewonden en van het medisch personeel dat hen verzorgt.